Vandaag ben ik op stap met een Mauretaanse Zuid-Afrikaan, of Zuidafrikaanse Mauretaan? Hoe het ook zij, Pierre (zo heet hij) woont al 30 jaar in Zuid-Afrika, en is bovendien een afgestudeerd 'gids', en dus ik kan hem gerust als autoriteit beschouwen als het gaat om kennis van dit land. Dat is dan ook de reden waarom we nu samen in de auto zitten. Want als het gaat om inburgeren, volg ik deze weken een spoedcursus. En Pierre is mijn volgende docent.
Terwijl we over de snelweg razen, zie ik in de verte een heuvel met vlaggenmasten en een nieuwe weg die ernaar toe leidt. Het blijkt het jongste monument in Pretoria te zijn; de administratieve hoofdstad van Zuid-Afrika die toch al geen gebrek heeft aan gedenktekens, museumhuizen en historische gebouwen. We hadden immers net de Union Buildings achter ons gelaten, en waren via Church Square met onder meer zijn Raadsaal wat ooit het eerste parlement van de Republiek van Zuid Afrika huisvestte, en het Paleis van Justitie waar Nelson Mandela terecht stond, nu op weg naar het Voortrekkermonument.
Het is eigenlijk vragen naar de bekende weg, maar ik doe het toch: “Dit nieuwe monument, dat is zeker gebouwd ter herinnering aan de helden van de struggle?” Want naast Nelson Mandela en Steve Biko, kende de strijd tegen apartheid heel veel helden en Zuid Afrika grijpt iedere gelegenheid aan om hen voor het voetlicht te brengen. Of het nu door het veranderen van straatnamen gebeurt, of in speeches bij allerlei gelegenheden. Zonder deze helden zou de Zuidafrikaanse samenleving niet zijn wat het nu is. Alle reden dus om hen niet te vergeten.
En daar zal niemand iets tegenin brengen. Want de grote meerderheid van zwart, blank en gekleurd Zuid Afrika is het er over eens dat apartheid en waar het voor stond, op geen enkele manier geaccepteerd en/of verdedigd kan worden. In hun afwijzing ervan zijn ze het meer dan eens. En dus ook in hun respect voor de al-dan-niet-gevallen helden.
Jammer dus eigenlijk dat de 43 miljoen Zuidafrikanen (nog) niet in staat zijn om dat gezamenlijk een symbolisch gezicht te geven. Want als de geschiedenis van deze relatief jonge natie iets laat zien, is het wel dat in de afgelopen 400 jaar iedere bevolkingsgroep op gezette tijden zo zijn eigen ‘struggle’ had. De Hottentotten en Koi-San in de Kaap toen de Hollanders en Britten voet aan wal zetten. De voortrekkers (de Boeren) tegen de eigen Hollandse regering en later ook de Britten en de Zoeloes. De Zoeloes op hun beurt tegen de Boeren en de Britten. En de Britten uiteindelijk weer tegen de Zoeloes en de Boeren.
Dus, wat ligt er meer voor de hand dan dit te gedenken in een gezamenlijk gedenkteken? Een symbool van wat het iedere bevolkingsgroep heeft gekost om het nieuwe Zuid Afrika vorm te geven? Een herdenken en gedenken van de kosten en de gevallen helden, maar ook de viering van de geboorte van de natie?
Het is eigenlijk vragen naar de bekende weg, maar ik doe het toch: “Dit nieuwe monument, dat is zeker gebouwd ter herinnering aan de helden van de struggle?” Want naast Nelson Mandela en Steve Biko, kende de strijd tegen apartheid heel veel helden en Zuid Afrika grijpt iedere gelegenheid aan om hen voor het voetlicht te brengen. Of het nu door het veranderen van straatnamen gebeurt, of in speeches bij allerlei gelegenheden. Zonder deze helden zou de Zuidafrikaanse samenleving niet zijn wat het nu is. Alle reden dus om hen niet te vergeten.
En daar zal niemand iets tegenin brengen. Want de grote meerderheid van zwart, blank en gekleurd Zuid Afrika is het er over eens dat apartheid en waar het voor stond, op geen enkele manier geaccepteerd en/of verdedigd kan worden. In hun afwijzing ervan zijn ze het meer dan eens. En dus ook in hun respect voor de al-dan-niet-gevallen helden.
Jammer dus eigenlijk dat de 43 miljoen Zuidafrikanen (nog) niet in staat zijn om dat gezamenlijk een symbolisch gezicht te geven. Want als de geschiedenis van deze relatief jonge natie iets laat zien, is het wel dat in de afgelopen 400 jaar iedere bevolkingsgroep op gezette tijden zo zijn eigen ‘struggle’ had. De Hottentotten en Koi-San in de Kaap toen de Hollanders en Britten voet aan wal zetten. De voortrekkers (de Boeren) tegen de eigen Hollandse regering en later ook de Britten en de Zoeloes. De Zoeloes op hun beurt tegen de Boeren en de Britten. En de Britten uiteindelijk weer tegen de Zoeloes en de Boeren.
Dus, wat ligt er meer voor de hand dan dit te gedenken in een gezamenlijk gedenkteken? Een symbool van wat het iedere bevolkingsgroep heeft gekost om het nieuwe Zuid Afrika vorm te geven? Een herdenken en gedenken van de kosten en de gevallen helden, maar ook de viering van de geboorte van de natie?
Het is daarom hoopvol dat 16 december, de datum waarop de slag bij Bloedrivier (tussen de Zoeloes en de Boeren) jaarlijks wordt herdacht, is omgedoopt tot 'Reconciliation Day' (Dag van Verzoening). En dat de herdenkingplechtigheid bij het Voortrekkermonument vorig jaar, een multi-cultureel feest was. Inclusief vertegenwoordigers van alle 11 taalgroepen. Wie weet wat ze dit jaar neer kunnen zetten!
No comments:
Post a Comment