Op mijn eerste zondagavond terug in Kaapstad bracht ik een bezoek aan een baptistengemeente bij mij om de hoek. In de dienst deed een groepje verslag van hun bezoek aan Turkije. Wat bij mij vooral bleef hangen was een opmerking van een van hen, namelijk dat we in Zuid Afrika blij moeten zijn met de vrijheid die we nog hebben als christenen. Want dat zal snel veranderen.
De opmerking roept bij mij associaties op met de radicale christelijke beweging in Amerika die vecht voor het behoud van christelijke waarden, een beweging die we in een bepaald opzicht in Nederland ook kennen. Helaas is het zo dat de motivatie vaak niet zozeer het zoeken van het goede voor het land in kwestie is, als wel angst voor het verliezen van een status, angst voor eigen leven en vrijheid.
Mede daardoor krijg je van die gekke, verwrongen discussies over of er wel of geen moskee in de stad gebouwd kan worden. Of hoofddoekjes in de klas toegestaan moeten worden. Of de religieuze feestdagen van moslims wel of niet ‘gelijk gesteld’ moeten worden met de christelijke feestdagen. Of ze wel of niet mogen bidden tijdens hun werk. Discussies die in Zuid Afrika overigens niet lijken te spelen. Maar dat ter zijde.
Het doet me denken aan het verhaal van Daniël. Hij werkte in een onchristelijke samenleving en diende een heidense koning. Het was zijn opdracht om dit volk, onder wie hij leefde, te dienen en tot een zegen te zijn. Hoe? Door middel van zijn Christ-like denken. De Joden moesten de Babyloniërs dienen en zegenen in het bouwen van huizen, starten van bedrijven, enzovoort. Ze waren niet geroepen om te vechten voor joodse rechten voor de joden.
En datzelfde geldt voor christenen in Nederland anno 2007. We kunnen ons druk maken over het verdwijnen van de christelijke vanzelfsprekendheid en de leegloop van kerken, over de bouw van moskeeën en over de mogelijkheid dat we over honderd jaar een christelijk-islamitische natie zijn. We kunnen vechten voor behoud van ‘onze christelijke rechten’, maar dat is niet onze opdracht. We zijn geroepen om tot een zegen te zijn voor ons land en dat te doen door Christus te volgen in het dagelijks leven; door ons doen en DENKEN. Dan ontdekken we vanzelf dat iets als vrijheid van godsdienst in beginsel een ‘mensenrecht’ is door God bedacht en gegeven. En kunnen we (weer) laten zien dat Gods plannen voor ons land echt goed, en zijn voorschriften wijs zijn.
De opmerking roept bij mij associaties op met de radicale christelijke beweging in Amerika die vecht voor het behoud van christelijke waarden, een beweging die we in een bepaald opzicht in Nederland ook kennen. Helaas is het zo dat de motivatie vaak niet zozeer het zoeken van het goede voor het land in kwestie is, als wel angst voor het verliezen van een status, angst voor eigen leven en vrijheid.
Mede daardoor krijg je van die gekke, verwrongen discussies over of er wel of geen moskee in de stad gebouwd kan worden. Of hoofddoekjes in de klas toegestaan moeten worden. Of de religieuze feestdagen van moslims wel of niet ‘gelijk gesteld’ moeten worden met de christelijke feestdagen. Of ze wel of niet mogen bidden tijdens hun werk. Discussies die in Zuid Afrika overigens niet lijken te spelen. Maar dat ter zijde.
Het doet me denken aan het verhaal van Daniël. Hij werkte in een onchristelijke samenleving en diende een heidense koning. Het was zijn opdracht om dit volk, onder wie hij leefde, te dienen en tot een zegen te zijn. Hoe? Door middel van zijn Christ-like denken. De Joden moesten de Babyloniërs dienen en zegenen in het bouwen van huizen, starten van bedrijven, enzovoort. Ze waren niet geroepen om te vechten voor joodse rechten voor de joden.
En datzelfde geldt voor christenen in Nederland anno 2007. We kunnen ons druk maken over het verdwijnen van de christelijke vanzelfsprekendheid en de leegloop van kerken, over de bouw van moskeeën en over de mogelijkheid dat we over honderd jaar een christelijk-islamitische natie zijn. We kunnen vechten voor behoud van ‘onze christelijke rechten’, maar dat is niet onze opdracht. We zijn geroepen om tot een zegen te zijn voor ons land en dat te doen door Christus te volgen in het dagelijks leven; door ons doen en DENKEN. Dan ontdekken we vanzelf dat iets als vrijheid van godsdienst in beginsel een ‘mensenrecht’ is door God bedacht en gegeven. En kunnen we (weer) laten zien dat Gods plannen voor ons land echt goed, en zijn voorschriften wijs zijn.
No comments:
Post a Comment