Als je in Nederland je inrit naar je boerderij oprijdt. Of als je je fiets achter uit het schuurtje pakt. Als je eens lekker in de tuin in de zon gaat zitten. Of als je besluit dat een leuke aanbouw bij je huis niet zou misstaan.... denk er de volgende keer dan ook eens over na dat het ‘bezitten van huis en grond’ niet zo voor de hand ligt als wij het vaak beleven.
Vandaag ben ik op bezoek bij het Church Land Program, gevestigd hier in Pietermaritzburg. Met Zonke praat ik over de landverdeling in Zuid Afrika, en dan met name ook de rol van de kerken hierin. De herverdeling van land is een enorm heikel en gevoelig onderwerp in zuidelijk Afrika. In Zuid Afrika is ruim 80 procent van het land in handen van een blanke minderheid. En het is de bedoeling dat zeker 30 procent ‘terugkeert’ in de handen van de oorspronkelijke Afrikaanse bevolking.
De deadline voor die nieuwe verdeling nadert met rasse schreden. In maart volgend jaar moet ook de resterende 26 procent van land waar claims op liggen, terug zijn bij de oorspronkelijke eigenaren. “In your dreams”, is alles wat Zonke daarvan kan zeggen.
Want het proces is traag en research vraagt veel tijd.Wie weet bijvoorbeeld nog wie begin vorige eeuw eigenaar was van het stukje land in Newlands, een voorstad van Durban? Deze eigenaren werden ten tijde van apartheid weggestuurd, omdat de overheid Newlands wilde ontwikkelen. En nu claimen deze mensen dus hun land terug.
Als eenmaal duidelijk is of de claimer inderdaad de rechtmatige eigenaar is, moet worden gekeken of het land teruggegeven kan worden. En dat kan lang niet altijd. In Newlands bijvoorbeeld staan nu huizen waar mensen in wonen. Uiteindelijk wordt de zaak dus beslist met een afkoopsom. Daarbij tekenen de oorspronkelijke eigenaren een document waarop ze aangeven dat ze afzien van de claim.
Maar niet overal verloopt het zo vriendelijk. Gisteren moest een groot deel van de N2, een snelweg bij Kaapstad, worden afgesloten vanwege rellen. Mensen woonachtig in de aangrenzende township protesteerden tegen hun gedwongen ‘tijdelijke verhuizing’ naar elders. Die verhuizing is nodig omdat de regering bezig is met een grootschalig nieuwbouwproject dat goede huizen voor de lokale bevolking moet opleveren. Begrijpelijk dat deze mensen het gesol zat zijn. Weer verhuizen? En voor wat? De overheid kan nog zo beloven dat het voor hun eigen bestwil is (immers: het vooruitzicht van goede behuizing), maar dat geloven de mensen hier al lang niet meer.
Vandaag ben ik op bezoek bij het Church Land Program, gevestigd hier in Pietermaritzburg. Met Zonke praat ik over de landverdeling in Zuid Afrika, en dan met name ook de rol van de kerken hierin. De herverdeling van land is een enorm heikel en gevoelig onderwerp in zuidelijk Afrika. In Zuid Afrika is ruim 80 procent van het land in handen van een blanke minderheid. En het is de bedoeling dat zeker 30 procent ‘terugkeert’ in de handen van de oorspronkelijke Afrikaanse bevolking.
De deadline voor die nieuwe verdeling nadert met rasse schreden. In maart volgend jaar moet ook de resterende 26 procent van land waar claims op liggen, terug zijn bij de oorspronkelijke eigenaren. “In your dreams”, is alles wat Zonke daarvan kan zeggen.
Want het proces is traag en research vraagt veel tijd.Wie weet bijvoorbeeld nog wie begin vorige eeuw eigenaar was van het stukje land in Newlands, een voorstad van Durban? Deze eigenaren werden ten tijde van apartheid weggestuurd, omdat de overheid Newlands wilde ontwikkelen. En nu claimen deze mensen dus hun land terug.
Als eenmaal duidelijk is of de claimer inderdaad de rechtmatige eigenaar is, moet worden gekeken of het land teruggegeven kan worden. En dat kan lang niet altijd. In Newlands bijvoorbeeld staan nu huizen waar mensen in wonen. Uiteindelijk wordt de zaak dus beslist met een afkoopsom. Daarbij tekenen de oorspronkelijke eigenaren een document waarop ze aangeven dat ze afzien van de claim.
Maar niet overal verloopt het zo vriendelijk. Gisteren moest een groot deel van de N2, een snelweg bij Kaapstad, worden afgesloten vanwege rellen. Mensen woonachtig in de aangrenzende township protesteerden tegen hun gedwongen ‘tijdelijke verhuizing’ naar elders. Die verhuizing is nodig omdat de regering bezig is met een grootschalig nieuwbouwproject dat goede huizen voor de lokale bevolking moet opleveren. Begrijpelijk dat deze mensen het gesol zat zijn. Weer verhuizen? En voor wat? De overheid kan nog zo beloven dat het voor hun eigen bestwil is (immers: het vooruitzicht van goede behuizing), maar dat geloven de mensen hier al lang niet meer.
No comments:
Post a Comment