Tuesday, June 10, 2008
De prijs van vrijheid
Wonderlijk genoeg zijn er Zimbabwanen die hardnekkig blijven geloven in een keer ten goede in Zimbabwe. Zo iemand is Eddie Cross, in de laatste verkiezingen gekozen als parlementslid voor oppositiepartij MDC. Cross is een blanke zestiger, econoom en altijd actief geweest in de agrarische hoek. Maar hij is vooral Zimbabwaan en daarmee Afrikaan, zo benadrukt hij nog eens tijdens een bijeenkomst in Kaapstad.
Terwijl president Robert Mugabe een VN-bijeenkomst bijwoont en meepraat over de wereldwijde voedselcrisis, lijden zijn eigen mensen honger. Zo’n vier miljoen Zimbabwanen zullen dit jaar afhankelijk zijn van voedselhulp. Dezelfde voedselhulp die Mugabe de deur wijst, omdat de desbetreffende hulporganisaties de oppositie zouden steunen. Dat de 84-jarige Mugabe absoluut paranoia is, is hiermee wel bewezen. Dat is triest. Erger is, dat hij zijn land meesleept de afgrond in. Dit proces is al twintig jaar bezig en niemand lijkt hem een strobreed in de weg te kunnen leggen.
Cross gelooft dat Morgan Tsvangirai een serieuze kans maakt om de presidentsverkiezingen op 27 juni te winnen. Dit ondanks alles wat hij al uit Mugabes trukendoos heeft zien komen. Ja, Mugabe is in de positie om de verkiezingen te manipuleren.
Als hij wint en aanblijft als president, kan Zimbabwe een tweede (gesloten) Noord- Korea worden, of een Birma met een militair regime. Als Mugabe de macht overdraagt aan een opvolger, valt er niet veel verandering te verwachten. Tenzij die opvolger openstaat voor het vormen van een regering van nationale eenheid.
Het meest positieve scenario is dat Morgan Tsvangirai wint en er een soepele overgang plaatsvindt.
Daartegenover staat het scenario van de nachtmerrie: Tsvangirai wint en er volgt een opstand. De landen in de regio zouden kunnen besluiten in te grijpen om de rust te herstellen. Maar gezien de ervaringen van de afgelopen jaren is de kans groter dat ze Zimbabwe aan zijn lot overlaten onder het mom van ‘als we doen of het er niet is, is het er ook niet’. Dan zinkt het land weg in een burgeroorlog.
Cross is ernstig als hij deze landen waarschuwt: ,,Jullie kunnen je dit laatste scenario niet permitteren!’’
Hij hoeft hiervoor niet heel veel bewijzen uit de kast te halen. Het recente geweld in Zuid-Afrika tegen buitenlanders, waaronder zo’n drie miljoen tot vijf miljoen Zimbabwanen, laat zien dat de situatie in Zimbabwe directe gevolgen heeft voor de stabiliteit in de regio. En niet alleen Zuid-Afrika voelt de pijn. Ook landen als Botswana en Zambia kreunen onder het gewicht van vluchtelingen en illegale immigranten die hun grenzen overtrekken.
De regio heeft niet de capaciteit om in geval van een burgeroorlog nog eens miljoenen vluchtelingen te herbergen.
Vlak voordat Cross naar Zuid-Afrika vertrekt voor een medische ingreep, verneemt hij dat in Zimbabwe zijn arrestatie is bevolen. Hij ziet het als een waarschuwing. Het zal niet de eerste keer zijn dat hij opgepakt wordt. Ook zijn vrouw zat twee keer in de gevangenis. Wat beweegt een man als Cross om te blijven, tegen alle verdrukking in? ,,Het is een toegewijd zijn aan een principe’’, zegt hij. ,,Het is de prijs die we betalen voor vrijheid.’’
(ND100608)
Bij de foto: Een vrouw met haar kind op de rug vlucht over de grens van Zimbabwe naar Zuid-Afrika.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment