Tekenen van de tijd

Vanmorgen sprak ik Emmanuel. Een jongeman, afkomstig uit Rwanda, en gevlucht naar Zuid-Afrika nadat zijn hele familie was uitgemoord tijdens de genocide begin jaren ’90. Hij werkt nu onder meer op zondag als bewaker op de parkeerplaats van onze kerk.

Hij begon zelf over de xenofobia – het geweld dat de afgelopen 2 weken het nieuws in Zuid Afrika heeft bepaald. “Ik begrijp het niet. Waarom doen mensen dit?” vraagt Emanuel zichzelf en mij af. Er is nog niets gebeurd in de gemeenschap waar hij woont, maar hij is bang. Wat hij de afgelopen dagen heeft gezien en gehoord (en je kunt alleen maar raden naar alle geruchten die de ronde moeten doen onder mensen die bang zijn...), doet hem denken aan Rwanda. Aan dat wat hij kwam om te vergeten.

De Assemblies of God-gemeente waar ik naar toe ga, heeft de afgelopen dagen onderdak geboden aan zo’n 100 mensen die uit een van de townships hier op het Kaapse schiereiland gevlucht zijn. Vanaf morgen worden ze elders ondergebracht door de overheid.
Tijdens de kerkdienst bidden we in kleine groepen voor de situatie in het land: voor de mensen die getroffen zijn, voor mensen die betrokken zijn bij het geweld en voor politiek leiderschap in Zuid Afrika. Ook komen een 40-tal mensen naar voren, de buitenlanders die lid zijn van onze gemeente. Als gemeenteleden gaan we om ze heen staan, en bidden voor hen. Een ontroerend, maar vooral ook krachtig en veelzeggend gebaar.

En gelukkig is dat wat vandaag op heel veel plaatsen in Zuid Afrika gebeurt. Kerken zorgen niet alleen voor opvang van mensen, maar houden ook bidstonden en protestmarsen. Wat ik interessant vind is dat diverse kerkleiders de afgelopen maanden hebben gesproken over het feit dat ze een beweging van God verwachten. De tijd is er klaar voor, zegt Michael Cassidy, de oprichter en leider van African Enterprise, in zijn maandelijkse column in Today Magazine. Kijkend naar de ontwikkelingen is Zuid Afrika rijp voor een opwekking in de kerken en een reformatie in de samenleving.

Ik probeer me voor te stellen wat voor beelden dat gaat opleveren op het televisiejournaal. De kunst (of: de opdracht?) is om te proberen de tekenen van de tijd goed te lezen en te verstaan en ons niet gek te laten maken door televisiebeelden of krantenkoppen. Maar vooral voor mensen als Emmanuel, zijn naam betekent ‘God met ons’, hoop en bid ik dat ze die opwekking en reformatie snel met eigen ogen mogen gaan zien.