Het is maar een smal strookje water dat de continenten Afrika en Europa van elkaar scheidt. Maar ondanks dat blijkt het lastig bruggenslaan. Dit weekend zijn ze er echter dan toch (bijna allemaal): Afrika's en Europa's politieke leiders, in Lissabon. Om te praten over versterking van de relatie. Maar wat iedere marriage counsellor ze kan vertellen is dit: Dat het wezenlijk is om orde op zaken te stellen in eigen huis, en dat vertrouwen soms verdiend moet worden.
Afrika mag zich dan meer georganiseerd hebben in de afgelopen jaren, met initiatieven als een Afrikaanse Unie en verschillende regionale samenwerkingsverbanden, het continent is nog nooit zo arm geweest als nu. En dat ondanks de miljarden hulpdollars en -euro's die er de afgelopen decennia in gepompt zijn. Professor George Ayittey, Ghanees econoom en bekend criticaster van zijn eigen continent, spreekt cynisch over Afrika als 'lekkende bedelkom'. En hij heeft het dan vooral voorzien op de heersende elite, die hij vergelijkt met een groep nijlpaarden: lui en niet in beweging te krijgen. En grotendeels verantwoordelijk voor de huidige staat van het continent.
Hoopvol
Verschillende Afrikaanse leiders, zoals voormalig president Olusegun Obasanjo van Nigeria, legden zelf al eerder de vinger op de zere plek. Ze onderkennen corruptie als een van de voornaamste oorzaken van Afrika's moeite. Dat is een hoopvolle ontwikkeling. Want uit een rapport van de Afrikaanse Unie (Augustus 2004) blijkt dat Afrika jaarlijks ongeveer 148 miljard dollar verliest door corruptie. Dat staat gelijk aan 25 procent van de som van geproduceerde goederen en diensten (bnp) van het continent. Daarbij vergeleken blijft er weinig over van de voorgestelde 'donatie' van de voormalige Britse premier Blair van 50 miljard per jaar.
Een betere toekomst voor Afrika ligt daarom in het daadwerkelijk aanpakken van onder meer de corruptie. Dat is niet alleen het benadrukken van transparantie en het vervolgen van de bad guys . Maar vooral ook het (terug)brengen van principes als rechtvaardigheid, sociale verantwoordelijkheid en rentmeesterschap in opleidingen waar de nieuwe generatie leiders wordt getraind en gevormd.
Poldermodel
Want wie in de geschiedenis van Afrika duikt, zal ontdekken dat het continent tot de komst van de kolonisten eigen democratische stelsels kende. Chiefs en koningen werden democratisch gekozen of aangewezen. Het poldermodel kenden zij lang voordat Nederland er goede sier mee maakte. En tijdens hun regeringsperiode werden leiders omringd door groepen van adviseurs, een systeem van checks and balances , waarbij ze hadden heel weinig ruimte hadden om zichzelf ten koste van de groep te verrijken.
Lees verder op: http://www.nd.nl/Document.aspx?document=nd_artikel&id=105053
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment